Vorige week had ik nooit verwacht dat ik deze blog met de dood van mijn vader zou beginnen. Vandaag maandag 4 oktober 2011, 10u begaven zijn hersenen onder een teveel aan gedachten. Machteloos merkte hij elke dag hoe hij  niet langer de controle kon houden over zijn wereld. Het vergeten wat zojuist gedacht of gesproken was viel hem zwaar. Hij ging, 81 jaar na het komen. Va-der, begint met een open lettergreep. Mijn vader gaf mij het leven door zijn liefde voor mijn moeder. Hij leerde mij liefhebben. Liet me zien wat werkte en niet werkte.  Ik zag wat hij deed om mijn moeder gelukkig te maken of triest, of blij, of kwaad, wat haar vol liet stromen,… Wat vriendschap betekent en – ook al was ik het niet altijd eens met hem – rechtlijnigheid.  Ik leerde van hem wat oud worden wil zeggen.  Gek zei hij. Je wordt ouder en je wereld wordt steeds groter, en dan word je ouder en ouder en je wereld wordt steeds kleiner, niet veel groter dan je huis en de naaste familie.